Alfred Janniot urodził się w Paryżu w skromnej rodzinie. Wydaje się bardzo młody, aby pokazać prawdziwe dyspozycje do rysunku i modelowania i integruje Szkołę Sztuk Pięknych w Paryżu w klasie Jean-Antoine Injalbert. Podobnie jak wielu innych artystów został zmobilizowany w 1914 roku i wyszedł z tej wojny głęboko okaleczony.

W 1919 roku wygrał Prix de Rome, konkurs, który pozostał uśpiony podczas Wielkiej Wojny, remisując z Raymondem Delamarre. Temat konkursu:Chwała sprowadzająca bohatera z powrotem do rodzinnego ogniska".

Nagroda Prix de Rome zapewnia artyście rozgłos. Alfred Janniot jest jednym z nich i przez całą swoją karierę będzie musiał odpowiadać na publiczne zlecenia.

Brał udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w 1925 roku i odniósł duży sukces. Bez trudu przejdzie przez kryzys lat 30. i zostanie ostatecznie nazwany po realizacji monumentalnej płaskorzeźby fasady Muzeum Kolonii.

​

Następnie wyprodukował wiele arcydzieł we współpracy z wieloma architektami: Niermans, Viard i Dondel, Roux-Spitz, ... I zawsze z tą samą zasadą, konsekwencją i spójnością z budynkami, nad którymi pracował.

​

Pozostanie jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Art Deco, mistrzem malarstwa ściennego. Ten, kto odniesie największy sukces w tworzeniu między architekturą a rzeźbą.

​

​